บดกอนลาว ไหลเรือไฟ ບົດກອນເທດ ສຼອງເຮືອໄຟ

# ບົດກອນເທດ : " ສຼອງເຮືອໄຟ "

ບົດກອນເທດ : " ສຼອງເຮືອໄຟ "

 

ນະໂມ .............. ( 3 ເທື່ອ )

 

ເອວັມເມ ສຸຕັງ ເອກັງ ສະມະຍັງ ພະຄະວາ ສາວັຕຖິຍັງ ວິຫະຣະຕິ ເຊຕະວະເນ ອະນາຖະ-ບິນດິກັສສະ ອາຣາເມ .

 

* ບັດນີ້ ຈະໄດ້ເທດ ສຼອງໃຫ້                                   ໄຫຼເຮືອໄຟ ກັນສາກ່ອນ

ເປັນບົດກອນຊ້ອນກ່າວຢ້ອນ                                   ສະອອນຫ້າວ ແຕ່ເກົ່າຫຼັງ

ຕັ້ງແຕ່ ຄາວກ່ອນຄັ້ງ                                             ຍັງມີໜຸ່ມ ອະນາຖາ

ນັບຕັ້ງແຕ່ ເປັນຄົນມາ                                           ກໍວ່າຈົນ ອີ່ຫຼີແຫລ້ວ

ບໍ່ເວົ້າສາ ເງິນຄຳແກ້ວ                                           ເເນວໃດດີສີ່ງມີຄ່າ

ແຕ່ວ່າ ພໍ່ແມ່ນີ້ນາ  ທ້າວຍັງເປັນກ້ຳພາ                          ທັງລຸງນ້າປ້າບໍ່ສົນ...!

 

* ແຕ່ກໍຍັງມີບ່ອນ ພໍອາສັຍໄດ້ ເພີ່ງຊົ້ນ                         ກຸສົລຊ່ອຍ ຊູຮັກສາ

ພຣະ ມະຫາເຖຣະ                                              ເພີ່ນໄດ້ ຂໍມາລ້ຽງ...

ພໍໄດ້ຜັດ ໂຖນງ້ຽງ                                              ໄຕ້ຕະກຽງ  ຍາມຄືນຄ່ຳ ພໍໄດ້ຍິນ ຄຳຄົນຊ່ອຍ ປາກເວົ້າ ດູແລເຝົ້າ ເບີ່ງວັດວາ...

 

* ຫຼາຍປີໃຫຍ່ ອອກໜ້າ                                      ກະວ່າຫລໍ່ ພໍມີແຮງ

ຈາກພຣະທັມຮຸ່ງເຮືອງແສງ                                    ໂຜດສະແດງ ຜູ້ພອຍໄຮ້

ພຣະ ມະຫາເຖຣະ ເພີ່ນໄດ້ນຳພາໃຫ້                          ຄຳສອນໃຈ ຄະຕິບອກ

ວ່າ : " ຊີວິຕນີ້ ບໍ່ແມ່ນຂອງ ຫຼີ້ນຢອກ                        ຕ້ອງໄດ້ຫາໄດ້ຊອກ ຕ້ອງໄດ້ອອກໄດ້ຄົ້ນ

ບຸໝົ້ນຈີ່ງຮຸ່ງໃສ...! "

 

* ຢູ່ຕໍ່ມາ ຈີ່ງວ່າໄດ້                                              ມີເສຕຖີໃຫຍ່ ຊາວເດີນເຮືອ

ຜູ້ມັກເຜັດ ເມືອງເໜືອ                                          ຜູ້ມັກເຂືອ ເມືອງໃຕ້

ຫາຄ້າຂາຍ ກຳໄລໄດ້                                            ມີອັນໃດ ກໍຊື້ສົ່ງ

ເພື່ອຊີວິດ ທີ່ໜັ້ນຄົງ                                            ເກາະດອນຂົງເຂດຊົ້ງ ຂວາງຂັ້ນ ກໍຜ່ານໄປ...

 

* ຈາກເມືອງໄກ ມາເມືອງໃກ້                                 ແສນເຫຼືອຫຼາຍ ບໍ່ແມ່ນຄ່ອຍ

ພາກັນລ່ອງ ກັນລອຍ                                          ເທື່ອລະສີ່ ຫ້າຮ້ອຍ ທະຍອຍຂ້າມ ແມ່ສະຫມຸດ

ບາງຄັ້ງ ກໍພາກັນມາມັດຜູກ                                    ເພື່ອພັກຜ່ອນ ສຳເພົານອນ

ຢູ່ລຽບຄອນ  ເກາະດອນ                                      ບ່ອນທ່າເວີນວັງທ້າງ

ຢູ່ຫາດຊາຍ ບ່ອນມັນກ້ວາງ                                    ຂາວງາມໆໄກສຸດຊົ່ວ

ຫຼຽວເບີ່ງເປັນ ຄົວນົວ                                          ເປັນມົວໆ ມືດກຸ້ມ ຊຸມຊາວຄ້າ ສະໜັ່ນເນືອງ...!

 

* ອັນວ່າທາງ ຝ່າຍເບື້ອງ                                       ທ້າວທຸກຍາກ ອະນາຖາ

ທີ່ຢູ່ນຳ ຄູບາ                                                   ທີ່ວັດວາ ເວລານັ້ນ

ຈາກສະຖານ ທີ່ເທີງບ້ານ                                      ເຫັນຕະການ ທາດຊາຍໃຫຍ່

ເຕັມແຕ່ຄົນ ມາກມາຍ                                        ຈັບຈ່າຍຂອງ ເຄື່ອງຄ້າ ເລາຫາຊື້ ແລກປ່ຽນກັນ

 

* ໃຊ້ຊີວິຕ ຢູ່ຈັ່ງຊັ້ນ                                           ທຸກອັນວ່າ ເໝືອນເປັນສຸກ

ຄືບໍ່ມີ ຄວາມທຸກ                                              ມ່ວນສະໜຸກ ໄປຫຼາຍບ້ານ

ທ້າວກໍເລີຍ ໄປໄຂຈາຕ້ານ                                     ຄຳຫວານໆ ທົດລອງເບີ່ງ

ວ່າ : " ຂ້ານີ້ ຢາກໄປຮອດ ໄປເຖີງ                            ເຊີ່ງຫົວເມືອງ ຕ່າງໆນັ້ນ ...ຜູ້ຫຼານນີ້ ຄິດຢາກໄປ !

 

* ບໍ່ວ່າ ໄກແລະຢູ່ໃກ້                                         ກໍຢາກທ່ຽວ ຕິດຕາມໄປ

ມີອັນໃດ ທີ່ພໍຮຸ່ງເຮືອງໃສ                                     ກໍຢາກໄປຮຽນຮູ້

ອັນນີ້ ຫລານມີແຕ່ ນອນຂົດຄູ້                                ຢູ່ທີ່ເດີມດາເກົ່າ

ຈີ່ງຢາກໄປໃຫ້ຫາຍ ຄວາມໂສກເສົ້າ                          ອົດເອົາຂ້າ ດ່ວນດອມ...ແດ່ທ້ອນ...! "

 

* ທ້າວຊ່າງເວົ້າຈາ ແລະອ່ອນນ້ອມ                           ດ້ວຍວາດຄ່ອງ ງາມຈົບ

ຊ່າງກົ້ມຫົວຍໍມືນົບ                                           ຢ່າງຜູ້ຈົບຄົນຮູ້

ເໝືອນດັ່ງ ມີບຸນຍູ້                                            ມາຍໍຊູນ້າວສົ່ງ

ນາຍສຳເພົາຈີ່ງຕົກລົງ                                         ຕາມປະສົງທີ່ວ່ານັ້ນ ໃຫ້ເດີນ ດັ້ນຮ່ວມໄປ...

* ກ່ອນຈະໄດ້ຈາກຍ້າຍ                                     ຈາກວັດທີ່ເຄີຍນອນ

ຈາກພຣະຄູ ທີ່ເຄີຍສອນ                                    ທ້າວກ່າວວອນຂາບລົງກົ້ມ

ວ່າຢາກເຖີງ ຍາມຫວິດມົ້ມ                                 ຈີ່ງລົມໄກ ໄລລາຈາກ

ດ້ວຍບຸນຄຸນ ທີ່ທ່ານຮັກ                                    ລູກຂໍຈາກພຣະພໍ່ເຈົ້າ ໄປເດີນເຂົ້າສູ່ເຮືອ. .

 

* ດ້ວບບຸນຄຸນ ທີ່ທ່ານໜຸນຊ່ອຍເກື້ອ                       ລູກຂໍເຊື່ອແລະຍໍມື !

ມີແນວໃດ ຂໍຢ່າຖື                                            ໂຜດອະພັຍ ຫາກແນວຮ້າຍ

ລູກຂໍໄລ ລາຍ້າຍ                                             ຢາກລອງໄປ ປະເທດຕ່າງ

ຈະລອງໄປ ຮັບຈ້າງ                                          ຮຽນຫ້າງ ແລກປ່ຽນຂາຍ...!

 

* ຂໍພຣະພໍ່ ຈົ່ງໄດ້                                          ໃຫ້ລູກໄຕ່ ເດີນໄປ

ຫວັງບໍ່ນານ ທີ່ລາໄລ                                        ກໍຕ່າວຄືນ ກັບມາແລ້ວ

ຂໍອົງ ເໜືອຫົວແກ້ວ                                        ບຸນແວວວາວ ນ້າວເລື່ອມ

ຢ່າໄດ້ສູນ ເສົ້າເສື່ອມ                                        ພັຍຢ່າເຫັນ ເວຣຢ່າເຕື້ອງ ຢ່າເຄືອງຮ້ອນ

ຕ່ອນສີ່ງໃດ......ແທ້ນາ.!

 

* ເໝືອນດັ່ງ ພຣະເພີ່ນໄດ້                                    ໄຂລ່ວງຮູ້ໃຈບາ

ເພີ່ນເລີຍ ໂມທະນາ                                           ດ້ວຍຄ່າຄຳ ຕັ້ງສິບຮ້ອຍ

ທັງໄດ້ໄຂ ວາຈາຖ້ອຍ                                         ພໍເປັນຮອຍ ໃຫ້ຄິດຮ່ຳ

ວ່າ : " ໃຫ້ລູກຈົດຈຳ                                         ຄຳຂອງພຣະ ພໍ່ນີ້ ດີຮ້າຍ ໃຫ້ຄິດເອົາ...

 

* ຄຳພໍ່ມອບ ໃຫ້ເຈົ້າ                                         ໃຫ້ເອົາຈ່າຍ ຍາມຈຳເປັນ

ຍາມທ່ອງ ເດີນໄປເຫັນ                                       ອັນສີ່ງເປັນ ດີນັ້ນ

ເຈົ້າຈົ່ງມີ ຫຼັກໝັ້ນ                                            ຂະຫຍັນພຽນ ແພງຕື່ມ

ຈະຄ້າຂາຍ ໃຫ້ໄດ້ລື່ນ                                        ຫຼືສີ່ງອື່ນລື່ນລົ້ນ ຂໍໃຫ້ຄົ້ນ ຄິດເບີ່ງເອົາ...! "

 

* ຄຳທີ່ພຣະ ເພີ່ນເວົ້າ                                       ກ່ອນທ້າວຈາກລາໄປ

ທ້າວຄົງຈຳບໍ່ໄລ                                              ຈື່ໃສ່ຫົວທຸກຄືນມື້

ວ່າ : " ເຈົ້າຢ່າເຮັດ ພໍຄື ເຈົ້າຈົ່ງເຮັດ ເປັນມື               ຈື່ງຖື ວ່າເຫັນໜ້າປ້າ ຄັນເຈົ້າເຮັດ ບໍ່ເຂົ້າທ່າ

ແມ່ນມີນ້າ ຜູ້ດຽວ ເຂົາກໍບິດ ບ່ຽງບ້ຽວ ໂງງ້ຽວ ເປັນອື່ນໄປ..! "

 

* ທ້າວທຸກຄະຕະ ຜູ້ຍາກໄຮ້                              ໄກຈາກອົງຍາຄູ

ຕາມປ່ອງແປວຫົວລົມຖູ                                   ໝູ່ເຮືອ ເດີນໜ້າ

ຕາຫລ່ຳມອງ ແລຍັງຟ້າ                                     ເວຫາເປັນພຸມພູ່ ພຸ້ນເຢີ

ທ້າວຫາກຄິດ ຊົງລົງ ທ້າວຫາກງົງ ເຊີ້ເງີ້                   ເພີເວີໝ້າ ຫ່ວງແຕ່ຫຼັງ...

 

* ຄິດເຫັນວັນ ກ່ອນຄັ້ງ                                    ຄາວນັ່ງ ເປັນຄົນມາ

ໄດ້ຢູ່ນຳຄູບາ                                                ທີ່ວັດວາອາຣາມເຈົ້າ

ອັນວ່າບຸນຄຸນຂອງຄົນເຖົ້າ                                  ເໜືອຫົວເຮົາປານພໍ່ແມ່

ເພີ່ນຫາກດີແທ້ໆ                                           ທ້າວແລຂໍ້ ເພີ່ນບໍ່ໄລ...

 

* ເຮືອໄດ້ໄຕ່ ອອກໜ້າ                                    ໄປຮອດທ່າ ບ້ານເມືອງໄກ

ມີຜ້າແພຜືນໄໝ                                             ສີ່ງໃດກໍຂາຍຄ້າ

ບໍ່ຊ້າຄອຍ ລໍຫຼີງຖ້າ                                         ສະແຫວງຫາ ມາແລກປ່ຽນ

ມີເຄື່ອງຂີດ ຂອງຂຽນ                                      ທັງເຄື່ອງເກົ່າໃໝ່ຫ້ຽນ

ກະບຽນດົ້ງ ມາກມູນ

 

* ສັງກໍ ເປັນວຸ້ນໆ                                          ພຸ້ນພີ້ ໄຕ່ຖາມກັນ

ວ່າ ຈະເອົາຫຍັງກັບຄືນຫັນ                                 ຕ່າວຢັນ ເມືອບ້ານ

ພໍວ່າມີແນວໝັ້ນ                                            ຮັບປະກັນ ຄວາມມີຮັ່ງ

ພໍວ່າມີ ບ່ອນຈັ້ງ                                             ຈິຣັງໝັ້ນ ສູ່ຄອບຄົວ

 

* ສ່ວນວ່າທ້າວ ທຸກຄະຕະ ລາວພັດຄິດໄຂ່ວຄ້ວາ         ຊອກແຕ່ຂ່ວາ ຫາໝົດເມືອງ

ແລ້ວເອົາທອງ  ຄຳເຫຼືອງ                                    ແລກປ່ຽນຮຽນ ເອົາຄວາມຮູ້

ຮຽນສາດຕະສິນ ຫົວລົມຍູ້                                 ນຳ ປຸໂລຫິດຕາຈາຣນື່ງ

ຄິດວ່າ ເປັນບ່ອນຈື້ງ                                         ຄຶງເອົາທ້າວ ເປົ່າຕໍ່ໄປ...

 

* ສ່ວນວ່າມົນນັ້ນ ແມ່ນວ່າຈະເສກ ພົ່ນໃສ່ໄມ້              ໃຫ້ມັນຜ່າຍ ກາຍເປັນຄົນ

ຫຼືວ່າເສກ ກັບອີກທີຫົນ                                       ເປົ່າໃສ່ຄົນ ໃຫ້ເປັນໄມ້

ປາກເປົ່າໄປ ລົມແຮງໄດ້                                      ໃຜຈະ ປຸນທຽບທໍ່ ບໍ່ມີແລ້ວ

ບໍ່ໄດ້ງົມງຶດງໍ້ ສົນສໍ້ຍາກໃຈ

 

* ພໍແຕ່ ຮຽນຮ່ຳໄດ້                                             ທ້າວກໍຕ່າວກັບຄືນມາ

ໄດ້ຮ່ວມລົງນາວາ                                                ຄະນະດອມໄປນັ້ນ

ໃຜກໍຫົວນົວຈັ້ນ                                                 ອັນໃຜມັນ ໄດ້ຕ່າງໆ

ສ່ວນວ່າທ້າວ ມີແຕ່ໂຕອ່າງວ້າງ ໄດ້ແຕ່ມົນເປົ່າຊ້າງ              ແນວຊິອ້າງ ໝູ່ບໍ່ມີ....

 

* ຈັ່ງວ່າ ມາຮອດ ບ່ອນນີ້                                       ເຫັນທີ່ວ່າ ມາເຮືອນຕົນ

ຫຼັງຈາກໄປ ໄກຫົນ                                              ໄດ້ຕ່າວວົນກັບມາແລ້ວ

ກັບມາຫາເມຍແກ້ວ                                             ແນວທາງຫຼັງ ຜູ້ຈັ້ງຢູ່

ເບີ່ງຊາວບ້ານ ເພີ່ນເປັນໝູ່                                       ຍູທ່າງຫົວ ສະອິກ ຍູທ່າງຍິກສະອ້ອຍ

ທະຍອຍເວົ້າ ກ່າວຈາ... ..ແທ້ນາ...!

 

* ສ່ວນວ່າທ້າວ ທຸກຄະຕະ ລາວກໍຍ່າງ ເດີນອອກໜ້າ          ຂື້ນຈາກທ່າ ເມືອສະບາຍ

ລາຍງານໂຕ ຈາຂານໄຂ                                         ວ່າຈ່າຍໄປ ຈົນໝົດກ້ຽງ

ເອົາຍົກຄຣູ ຂັນລ້ຽງ                                             ອົມຟຽງໆ ມົນລົມໃຫຍ່

ບໍ່ໄດ້ຊື້ ອັນໃດ ໄດ້ແຕ່ມົນ ເວດນີ້                               ອີ່ຫຼີແລ້ວ ທ່ານພໍ່ເອີຍ..!

 

* ທ່ານ ຍາຄຣູ ທ່ານກໍ ຫົວຍີ້ມເປີ້ຍ                           ປາກເອີ່ຍວ່າ ບໍ່ເປັນຫຍັງ..!

ແລ້ວກໍເລີຍ ຊຶງຟັງ                                             ເຣື້ອງຈັ່ງໃດ ນໍໄປອີກ

ທີ່ເຈົ້າຮຽນ ຂຽນຂີດ                                           ນຳຄຣູມາ ໄດ້ຫຍັງແນ່... ?

ທ້າວກໍບອກ ຄັກແທ້                                           ແປພ້ອມ ສູ່ເພີ່ນຟັງ...

 

* ວ່າ : " ທ່ານ ປຸໂລຫິດຕາຈາຣ ທີ່ລູກຈ້າງ                    ຮຽນເປົ່າ ເອົາມົນດີ

ເພີ່ນກໍມີ ຄະຕິ                                                  ບອກຕື່ມທີ ແຖມຊ້ອນ

ເປັນເນື້ອໄນ ແນວກ້ອມ                                        ເປັນບົດກອນ ໃຫ້ຄິດຮ່ຳ

ໃຫ້ລູກຈື່ ຈົດຈຳ  ວ່າ : " ສິບເງິນຄຳ ເຂົ້ານ້ຳ                   ບໍ່ຄູນຄ້ຳ ເກີ່ງໝູ່ຢາ...

 

* ສິບໝູ່ລູງ ຍ່າ ປ້າ                                             ບໍ່ມີວ່າ ຈະດີມາ

ທຽບບິດາ ມານດາ                                              ຜູ້ໃຫຍ່ມາພາລ້ຽງ..."

ເວົ້າທົ່ວໄປ ຈົນໝົດສ້ຽງ                                        ຈະຖຽງຄວາມ ກໍຄືແມ່ນ

" ຮັກກ່ວາແກ້ວ ກ່ວາແຫວນ                                   ແສນສ່ຳ ພໍ່ແມ່ນັ້ນ ດີແທ້ ກໍບໍ່ລືມ....

* ແຕ່ສີ່ງທີ່ໃຫຍ່ ປາບປື້ມ                                        ຊຶມຊາບຄືຄອບຄົວ

ຮັກເປັນເມຍ ເປັນຜົວ                                            ທົ່ວໆໄປ ແບບຊາວບ້ານ

ມີທຸກສຸກ ສັບສ້າງ                                                ທາງຫລາຍ ວ່າສຸດຍອດ

ແຕ່ຍັງບໍ່ເທົ້າທຽບຮອດ                                           ນີບພານພຸ້ນ ເພີ່ນວ່າດີ...! "

 

* ຄັນໄດ້ຍິນ ທ້າວວ່າຈັ່ງຊີ້                                       ຍາຄຣູທ່ານ ກໍຍັງເສີຍ

ເພາະເປັນຄຳ ທີ່ຄົງເຄີຍ                                          ໝັ່ນໄດ້ຍິນກັນແລ້ວ

ຈະໃຫ້ດີ ສີເໝືອນແກ້ວ                                         ແນວພຣອົງ ວ່າຍີ່ງໃຫຍ່

ອັນນີ້ໃຜໆ ກໍຄົງພໍຣະນຶກໄດ້                                     ສົດໃສແທ້ ແມ່ນນິບພານ....

 

* ຈັ່ງວ່າ ໂຈະບ່ອນບັ້ນ                                           ທ້າວໄດ້ອ່ານ ຮຽນເອົາມົນ

ໄດ້ກັບມາອີກທີຫົນ                                              ສູດມົນເຊົາຍັ້ງ

ທ້າວໄດ້ເອົາ ຕົນຈັ້ງ                                              ພັກສາລາ ວັດພຣະຢູ່

ເປັນຜູ້ຊ່ອຍແລດູ ຖູກຸຕິ                                          ຕີລັ່ນຄ້ອງ ບໍ່ມີຂ້ອງ ວຽກທຸກອັນ

 

* ຈັ່ງວ່າ ຫັນມາຈາ ບ່ອນບັ້ນ                                    ເຖີງຂັ້ນບ່ອນຕອນເປັນໄປ

ເວົ້າເຣື້ອງ ໄຫຼເຮືອໄຟ                                            ວ່າຈັ່ງໃດນໍກັນແທ້

ຟັງແລ້ວ ຄືມາດຳມາແຫຼ້                                         ແລມອງໄກໄປຫຼິບລີ່

ຄືບໍ່ກ່ຽວກັນດີ້ໆ                                                  ຫຼາຍຄົນຊີ້ ວ່າຈືດຈາງ...

 

* ເທດບໍ່ມີ ບ່ອນທ້າງ                                           ຫົນທາງຮ່ອມ ກົມກຽວກັນ

ເໝືອນບໍ່ມີຄວາມສຳພັນ                                        ຈົນທ່ານຟັງເຫງົາເນີ້ງ

ເໝືອນບໍ່ມີ ແນວເທີ້ງ                                           ຟັງໄປເຫິງ ແຮ່ງລ້າລ່ອຍ

ລໍຟັງໄປ ແຮ່ງມິດຈ້ອຍ                                          ບໍ່ເຫັນຄ້ອຍ ບ່ອນມ່ວນມັນ

 

* ຂໍໃຫ້ໃຈ ຕໍ່ຕັ້ງ                                                ຕັ້ງຕໍ່ ລໍຟັງໄປ

ອີກບໍ່ນານ ຄົງຈາໄຂ                                            ໃກ້ຈະ ເຖີງໆແລ້ວ

ບໍ່ແກ້ງໜີ ຫລົບເເສ້ວ                                            ອອກລາຍເເລວ ໄປທີ່ອື່ນ

ຈະໄດ້ຟັງ ເຣື້ອງເກົ່າພື້ນ                                         ຄືນຫາທ້າວ ເປົ່າຕໍ່ໄປ....ແທ້ນາ !

 

 

* ຢູ່ຕໍ່ມາ ຈີ່ງວ່າໄດ້                                              ເກີດເຣື້ອງໃຫຍ່ເຫັນກັບຕາ                                                      ລຽບທ່າ ທາງທາຣາ                                             ບ່ອນວ່າ ມີເຮືອຢັ້ງ

ມາແຕ່ໃສ ກໍເຊົາຫັ້ນ                                            500 ລຳ ຈອດລຽບຝັ່ງ

ເພາະສະຖານ ທີ່ແຫ່ງນັ້ນ                                       ສວຍງາມແທ້ບ່ອນຈອດເໝາະ...

 

* ເຫດບໍ່ຄິດກໍໄດ້ພໍ້                                            ເຮືອຈອດມໍ່ໃກ້ຕິດກັນ

ຍາມກາງຄືນນອນຝັນ                                          ນ້ຳພັດບົກປະຈ້ອຍ

ຕື່ນເຊົ້າມາ ເກືອບຄົນມ້ອຍ                                    ເຫັນເຮືອງອຍ ຄ້າງເທີງຫາດ

ເປັນເຫດການປະຫຼາດ ໃຜບໍ່ອາດ ຕ່າວເປື້ອງ                  ຄືນເມືອງບ້ານ ແຫ່ງຕົນ...

 

* ຈຳເປັນຕ້ອງໄດ້ຄິດຊອກຄົ້ນ                                ຫາແຮງກົ່ນ ວິທີການ

ໝົດທຸກຄົນ ປະສານງານ                                      ຄົ້ນຄ້ວາກັນ ຫາທາງແກ້

ຄິດຈົນດຳ ຫງຳຈົນແຫລ້                                       ແລມອງໃຜ ກໍຈາງຈືດ

ຕົກລົງແກ່ກໍຫາກຝືດ                                           ແຕ່ກໍພໍຣະນຶກໄດ້ ທາງດຽວໄງ້ ອື່ນບໍ່ມີ

 

* ຈັ່ງວ່າ ດ້ວຍເຫຕນີ້                                         ບໍ່ຂີ້ຖີ່ແລ້ວທຶນຮອນ

ເພື່ອໃຫ້ໄດ້ ແຮງມາຖອນ                                     ຢ້ອນສຳເພົາລົງນ້ຳ

ຕ້ອງໄດ້ຫວນຄືນເຖີງກ້ຳ                                      ນຳຣາຊາ ຕົນເປັນໃຫຍ່

ຮ່ວມເງິນຄຳ ປະມານແສນນື່ງໄດ້                             ແລ້ວໄປເຂົ້າເລົ່າຈາ

 

* ພວກສຳເພົາ ເຂົາກໍເດີນ ອອກໜ້າ                         ອອກປາກວ່າ ກັບເໜືອຫົວ

ວ່າ : " ພວກຜູ້ຂ້າ ຂໍເພີ່ງແຮງ ແຂນຂວາ                     ທຸກທົ່ວເມືອງຂອງອົງເຈົ້າ

ຂໍເພີ່ງແຮງແຍງບຸນນ້າວ                                       ເອົາສຳເພົາ ໃຫ້ມົ້ມຝັ່ງ

ຢາກໄດ້ແຮງ ພະລັງ  ຄົນທັງເມືອງຂອງທ່ານນີ້               ອີ່ດູທ້ອນ ແດ່ທ່ານເອີຍ...! "

 

* ພຣະ ຣາຊາ ທ່ານກໍຫົວ ຍີ້ມເປີ້ຍ                         ອອກປາກເອີ່ຍ ວ່າເຫັນໃຈ

ວ່າ : " ເຮົາຈະຈັດ ການໄປ                                  ສັ່ງໄວຄົນໃຫ້

ອີກບໍ່ນານຄົງຈະໄດ້                                          ເຫັນເຮືອໜີໄກ ຈາກຕາຝັ່ງ

ທ່ານຈົ່ງມີຄວາມຫັວງ ເຮົາຈະສັ່ງກ່າວຊີ້                     ໝົດເມືອງນີ້ ໃຫ້ຊ່ອຍດຶງ...! "

 

 

* ຕໍ່ຈາກນັ້ນ ຄົນກໍເປັນວື້ນໆ                                ຕາມຄື້ນສັ່ງ ຂອງຣາຊາ

ໄປແກ່ດຶງ ສຳເພົາຄາ                                         ກະວ່າໄປ ໃຫ້ເຖີງນ້ຳ

ເຮັດແນວໃດ ເຮືອກໍບໍ່ຕີງຊ້ຳ                                 ແຮ່ງຫລຸບຈຳ ຈ້ຳກັບຫາດ

ດຶງຈົນວ່າ ເຊືອກຂາດ ກໍບໍ່ສາມາດ ຄາດເຄື້ອນ              ເປັນເດືອນລ້າ ບໍ່ຮັບຜົລ...

 

* ໃຜກໍຈົ່ມ ຢູ່ຈົ້ນໆ                                         ໝອງໝົ່ນ ໝົດປັນຍາ

ວ່າທຶນຮອນ ທີ່ຫາມາ                                       ໂລດວ່າເປັນນໍເເນວນີ້

ຈະທຸກຈົນ ກາຍເປັນໜີ້                                     ໝົດວິທີຊິຕັ້ງຕໍ່

ຄາດທຸກຈົນກະດໍ້                                           ນໍແນວນີ້ປວດໃຈ...!

 

* ຈົນສັນຍາ ວ່າຕື່ມໄວ້                                     ກັບທ້າວໃຫຍ່ ອົງຣາຊາ

ຫາກວ່າເຮືອຫວິດຄາ                                       ມົ້ມທ່າລົງ ໄປເເລ້ວ

ສ່ວນວ່າເງິນ ຄຳແກ້ວ                                       ແນວດີ ສີ່ງມີຮັ່ງ

ຈະຂໍຍໍຍົກຄ້າງ                                             ວາງໃຫ້ທ່ານທຸກອັນ

 

* ຈະຂໍກັບຄືນ ຕ່າວບ້ານ                                  ເອົາຕັ້ງແຕ່ ສຳເພົາດາຍ

ນັ້ນກໍແສນ ດີໃຈ                                           ຖ້າຫາກເປັນ ໄປແທ້

ແຕ່ນີ້ ຫຼາຍຄົນ ມາສົນແຫຍ້                               ມາແປະດຶງ ກໍດາຍເປົ່າ

ໝົດແຕ່ແນວ ຊິເວົ້າ                                        ຣາຊາເຈົ້າ ກໍນັ່ງເສີຍ

 

* ຄຳທີ່ທ່ານ ເຄີຍເອີ່ຍເອີ້ຍ                                 ອອກປາກເອີ່ຍ ມາໝົດເມືອງ

ໄດ້ນື່ງແສນ ຄຳເຫຼືອງ                                       ກໍໃຊ້ເບືອງ ສິດໝົດແລ້ວ

ເລີ້ມມີສຽງ ລົມໃນແຂ້ວ                                    ແຊວໆຈາ ວ່າບໍ່ຄ່ອງ

ຜູ້ຄົນອິດເມື່ອຍ ແດດຮ້ອນຕ້ອງ                            ອາຣົມຂ້ອງບໍ່ຄ່ອຍດີ...

 

* ບໍ່ຈັກຄິດ ດີໆ                                            ສຸດທີ່ວ່າ ໝົດວິທີ

ເໝືອນວ່າແຮ່ງ ນັບວັນຈະຖອຍໜີ                         ນ້ຳແຮ່ງບົກໄປເລື້ອຍ

ຄົນກໍເຊ ຊຳເຕື້ອຍ                                          ໝົດທັງເມືອງອິດອ່ອນເມື່ອຍ

ລໍຄວາມຫວັງ ນ້ຳຢູ່ເລື້ອຍໆ                                ຈະນອງຂື້ນ ມາກດັ່ງເດີມ

 

 

* ວ່າມື້ໃດນ້້ຳ ຈີ່ງຈະເພີ້ມ                                  ເຕີມດັ່ງເກົ່າ ກໍຍັງມິດ

ເລີ້ມເຂົ້າໝົດ ທາງທິດ                                     ສູ່ວິກິຕສຸດແຮງແລ້ວ

ໃຜກໍຫາທາງຫລົບແສ້ວ                                    ໜີແລວ ປະໜ້າທີ່

ເເກ່ບໍ່ໄປດີ້ໆ ຢາກໜີແລ້ວ                                  ຕ່າວເຮືອນ....ແທ້ນາ...!

 

* ຍາມສະພາບຍາກເຍື້ອນ                                 ບໍ່ເຄື່ອນທີ່ໜີລາຊາຍ

ເຮືອສຳເພົາທັງຫຼາຍ                                        ເກຶອບທະລາຍເພມ້າງ

ເພາະວ່າແຮງ ຄົນຫລາຍງ້າງ                               ໄງ້ດັນກັນ ຕັ້ງເດືອນກ່ວາ

ເໝືອນວ່າເຮັດມົ້ວໆ                                       ດີຂື້ນ ໂລດບໍ່ມີ...

 

* ຄັນວ່າ ເປັນຈັ່ງຊີ້                                       ກໍມີແຕ່ໃຈເສຍ

ເຄີຍເວົ້າຈານົວເນຍ                                       ກໍອ່ອນເພຍ ທະວີເພີ້ມ

ຫລາຍຄົນຊຶງຊຳເຄີ້ມ                                     ພໍຄະເຍີມ ເລີ້ມນັ່ງເຈົ່າ

ບໍ່ຈັກແນວຊິປາກເວົ້າ                                     ເຫງົາຮ້າຍ ໜ່າຍທຸກອັນ

 

* ບັດນີ້ ຫັນມາຈາບ່ອນບັ້ນ                              ເຖີງຂັ້ນ ບ່ອນຫົວໃຈຫາຍ

ກ່າວເຖີງທ້າວ ທຸກຄະຕະຊາຍ                           ຜູ້ຖ່າຍໂອ ຂັນງ້ຽງ

ເຊົາອາຣາມ ພໍຫາລ້ຽງ                                    ເພື່ອພໍພຽງ ຊີວິຕຢູ່

ທ້າວກໍຍິນ ທ້າວກໍຮູ້                                     ເຣື້ອງຄົນຍູ້ ແກ່ສຳເພົາ

 

* ເພາະມື້ໃດໃຜວາາກໍເວົ້າ                               ແຕ່ເຣື້ອງເກົ່າ ວ່າເຮືອຄາ

ໄປທາງໃດໃຜກໍຈາ                                       ວ່າເເຕ່ເຮືອຄາພື້ນ

ແສນວ່າ ບຸກບືນທື້ນ                                     ບໍ່ມີຄືນ ໄດ້ຄ່ອງມ່ອນ

ແສນສ່ຳແຮງໂຮມເຮັ່ງຮ້ອນ                              ໝົດເມືອງຈ້ອນດ່ວນຊ່ອຍກັນ...

 

* ທ້າວກໍເລີຍ ເດີນດ່ວນດັ້ນ                             ລົງໄປທ່າແລະຫຼົງຈາ

ຍ້ອນວ່າ ເຄີຍຮຽນມົນມາ                                ຈີ່ງກ່າວຈາ ເໝືອນໄປອ້າງ

ເໝືອນວ່າຈາ ໄປທາງຂ້າງ                                ເໝືອນເຂົ້າທາງວ່າ ດູຖູກ

ເຂົາຈີ່ງຈັບ ຈີ່ງຜູກ ເເລະ ຊຸກດຶງ ແກ່ທ້າວ               ຫັວງເຜົາຂ້າມຸ່ນໃຫ້ຕາຍ...

 

 

* ອັນຄຳເຂົາທີ່ວ່າ ເຂົາຢາກຮ້າຍ                           ຮ້ອງແຜດໃສ່ດ່າໝົດແຮງ

ຍ້ອນວ່າທ້າວໄປສະເດງ                                    ກ່າວຖະເເຫລງຈໍຈັ້ນ

ວ່າ : " ເປັນຈັ່ງໃດນໍໆທ້ານ                                ມາພາກັນນັ່ງເສີຍຢູ່

ດຶງແນວນ້ອຍກໍບໍ່ສູ້                                        ຊູສ່ຳນີ້ກໍບໍ່ໄປ !?

 

* ໂພດຈັ່ງແມ່ນຂີ້ຮ້າຍ                                    ສະບາຍມ່ອນ ຄືຫຍັງ

ໃຫ້ຂ້ອຍເປົ່າ ມັນຈະຍັງ                                  ຈັ້ງຢູ່ບໍສ່ຳເຮືອນີ້

ບໍ່ຍາກຫຍັງ ຈັກດີ້                                        ຖືກວິທີ ກໍງ່າຍໆ

ຄືດັ່ງ ຍອງນຸ່ນຝ້າຍ                                        ລົມປ້າຍ ເປົ່າບາດດຽວ..! "

 

* ເໝືອນດັ່ງວ່າ ໃຫ້ເຂົ້າມາກອດກ້ຽວ                   ຫຍຸ້ງກ່ຽວຍົວະໂທໂສ

ຄົນທັງຫລາຍ ເຂົາກໍ " ໂອະ...!                         ຄັກປະໂທແທ້ມຶງນີ້..!

ມຶງມາກຸກກວນຈີ້                                        ຕ້ອງເຈິະດີກັນເປັນແນ່

ພວກກູໝົດແຕ່ແກ້                                      ມຶງມາແຫຍ້ ຢຽບໜ່ວຍໃຈ

            

* ມຶງຈະໄດ້ຮັບຮູ້ໄວ້                                     ວ່າ ກູໃຫຍ່ຍີ່ງຄືໃຜ !?

ໄດ້ຮັບຄວາມ ເຫັນໃຈ                                   ຈາກພຣະທັຍ ຈິງແທ້

ທຸກຄົນ ໃຜກໍມາສົນແຫຍ້                               ມາດູແລ ກັນຊົດຊ່ອຍ

ມຶງພັດມາ ກ່າວຈາຖາກຖ້ອຍ                            ພອຍວ່າຮ້າຍຢຽດຫຍາມ

 

* ມຶງສັງມາມອງເບີ່ງຂ້າມ                                ຖາມສຽດ ກຽດສັກສີ

ຄົງຈະຕາຍ ກາຍເປັນຜີ                                  ຍ້ອນຂີ້ຄູຍ ສະຫາວໂອ້

ຕາຍຍ້ອນຄຳ ທີ່ມຶງໂມ້                                  ຈະໂປໂລ ໄປຊາຕໃໝ່

ຕາຍຍ້ອນຄຳ ທີ່ມຶງກ່າວຮ້າຍ                            ລະບາຍຫຼີ້ນມີ່ນບ່ອນສູງ..!

 

* ເວົ້າແລ້ວ ເຂົາກໍມາ ໝາຍມັດມຸ້ງ                      ດັນທ້າວດຸ່ງຈູງເອົາໄປ

ເພາະວ່າ ຄົນທັງຫລາຍ                                   ຮ້າຍໃຫ້ເອົາກະທຳໂທດ

ເພາະວ່າໃຜ ກໍພາກັນ ເຄືອງຄຳໂກດ                     ໂພດພາໂລ ຮ້ອງແຊວດ່າ

ວ່າ : " ທ້າວເສຶອກ ບໍ່ເຂົ້າທ່າ ຫາລະໄປ ຂ້າຖີ້ມ         ໃຫ້ມັນຍີ້ມ ຢູ່ເຮັດຫຍັງ....ແທ້ນາ... ! "

 

 

* ທ້າວບໍ່ມີ ບ່ອນທີ່ຈັ້ງ                                 ຈະບອກໄປສັ່ງລາໃຜ

ຈະຂໍຄວາມເຫັນໃຈ                                    ຈາກຜູ້ໃດຊິພໍໄດ້

ເວົ້າເຖີງ ເໜືອຫົວໄທ້                                   ພຣະຣາຊາຕົນເປັນໃຫຍ່

ເພີ່ນກໍຕັດ ສັ່ງໃຫ້                                       ສະບາຍແທ້ ແຕ່ຊິທຳ

 

* ມອບໃຫ້ສິດ ຝ່າຍກ້ຳ                                ສຳເພົາໃຫຍ່ ນາຍເຮືອຄາ

ຈະຟັກຟັນ ເໝືອນປາ                                  ຂ້າໃສ ກໍສຸດແລ້ວ

ເພາະສ້າງ ມົນທິນແປ້ວ                                 ຫາເເຕ່ແນວ ມາລົບລູ່

ເຣື້ອງຂອງຕົນບໍ່ຮັບຮູ້                                   ຫາແນວຍູ້ ຜູ້ອື່ນຫລາຍ...

 

* ສັງກໍເປັນ ເຣື້ອງຮ້າຍ                                 ອ່ວາຍໜ້າໃສ່ ໄປທາງໃດ

ຂໍນ້ອຍລົມ ຫັນໃຈ                                     ວ່າຈັ່ງໃດ ເດນໍເຈົ້າ

ຂ້າຂໍເອົາ ຕົນເຂົ້າ                                        ລາອາອາວ ປ້ານະບ່າວ

ຂໍໂອກາດແດ່ ຈັກຄາວ  ພໍໄດ້ຈາປາກເວົ້າ               ຄາວນ້ອຍ ກ່ອນເທາະນາ...!

 

* ນາຍສຳເພົາ ຜູ້ທີ່ເດີນອອກໜ້າ                       ຄຸມທ້າວຍ່າງພາໄປ

ໃຫ້ທ້າວລົມຈາໄຂ                                      ຕໍ່ຝູງ ລູງ ປ້າ

ໝົດທຸກຄົນ ໄດ້ຫັນມອງ ກັບໜ້າ                      ບໍ່ມີຈາ ຈິງບອກ

ໃຜກໍນັ່ງ ຄອກມອກ ບອກວ່າ ເດັກຜູ້ນີ້                ມັນບໍ່ແມ່ນດີ້ໆ ສາຍເຊື້ອ ແຫ່ງໝູ່ເຮົາ...

 

* ທ້າວບໍ່ແມ່ນ ລູກເຕົ້າ                                ເຫງົ້າໝາກ ເຫຼັນຫຼານ

ສຸດແຕ່ເທິງ ທາງການ                                  ພວກທ່ານ ເຫັນດີຮ້າຍ

ຢ່າໄດ້ເອົາເຂົ້າມາໃກ້                                   ໃຫ້ໜີໄປ ສູ່ທີ່ອື່ນ

ຢ່າໄດ້ມາ ເວົ້າພື້ນ                                      ໃຫ້ກືນຫຍຸ້ງ ຍາກນຳ...!

 

* ໃຜກໍ ບໍ່ມອງເບີ່ງຊ້ຳ                                 ຕັ້ງບໍ່ຫລ່ຳ ບໍ່ເຫັນໃຈ

ບໍ່ຢາກ ວາຈາໄຂ                                       ຊ່ອຍສີ່ງໃດ ທັງສີ້ນ

ຈະໄດ້ປົບ ແປປີ້ນ                                     ຜິນໄປໃສ ໄດ້ອີກດີນໍ່ !?

ຄາວນື່ງ ເລີຍຄິດພໍ້                                     ເວລາຈໍ້ ຢາກສັ່ງລາ

 

 

* ວ່າ " ຂ້າຢາກຂໍ ຜິນອ່ວາຍໜ້າ                       ໄປລາເພີ່ນ ຜູ້ມີບຸນ

ກົ້ມຂາບ ຫົວລົງທູນ                                    ບອກເພີ່ນຟັງແດ່ຄາວນ້ອຍ

ຂໍໃຫ້ ສົງສານຂ້ອຍ                                     ຕາມຮອຍຫຼັງ ໄປວັດກ່ອນ

ພໍປົດເວຣ ບາບຮ້ອນ                                    ຂໍນຳຖ້ອນຈົ່ງຊ່ອຍໄປ..! "

 

* ເຂົາຈີ່ງ ເລີຍວ່າໄດ້                                    ລັ່ງໄຫລສູ່ ພຣະອາຣາມ

ພໍມາບເຫັນ ເພີ່ນເລີຍຖາມ                             ເຣື້ອງລ່າມຄາ ເໝືອນເປັນໂທດ

" ເປັນແນວໃດ ຄືມາໂກດ                              ໂທດອັນໃດ ແທ້ນໍທ່ານ ?

ມັນຈະໂພດ ຂະໜາດນັ້ນ                               ສົງສານທ້ອນ ພໍ່ທ່ານເອີຍ...! "

 

* ພຣະອາຈາຣ ທ່ານໂອະກໍເອີ້ຍ                        ຖາມເອີ່ຍວ່າ ຄວາມເປັນມາ

ເຂົາກໍໄຂວາຈາ                                           ບອກວ່າມາໝົດກ້ຽງ

ບອກວ່າ : " ສັງກະລີ ທີ່ອົງຕົນລ້ຽງ                     ໄປທຳສຽງວ່າດູຖູກ

ຄົນທັງຫຼາຍ ທີ່ພວມອັ່ງອຸກ ລາວພັດໄປກູກ ໄປເວົ້າ      ແນວເຣື້ອງ ທີ່ບໍ່ດີ...

 

* ລາວວ່າ ເຣື້ອງນ້ອຍໆທໍ່ນີ້                             ອັນທີ່ວ່າ ສຳເພົາໜັກ

ຄືວ່າ ຈິງຈັງຄັກ                                          ລັ່ງໜັກ ໝົດເມືອງແທ້

ຄົນຫຼວງຫຼາຍ ໂລດມາແຫຍ້                            ແປະແຕ່ມື ບໍ່ເຂົ້າທ່າ

ຄືວ່າມາລ້າໆ                                            ມາຫລີ້ນ ເຮັດອີ່ຫຍັງ ?

 

* ຄັນວ່າມາດຶງ ພັດຄືວ່າ ມາຈັ້ງ                        ບໍ່ເຫັນຕ່າງ ເຮືອຊິໄປ

ມັນບໍ່ມີ ອັນໃດ                                         ງ່າຍຈະຕາຍ ປານກິນກ້ວຍ

ເໝືອນຈະ ພາກັນມ້ວຍ                                ເໝືອນຄົນ ຊວຍນັ່ງກອດເຂົ່າ

ເຮົານີ້ ໃຊ້ແຕ່ລົມປາກເປົ່າ ເອົາສຳເພົາ 500 ເຫຼັ້ມ      ກະເດັນນ້ຳ ຊົ່ວພິບຕາ...

 

* ມັນບໍ່ຍາກດອກນາ                                  ຢ່າທຳທ່າ ເຮັດຄືຫລາຍ

ເຮັດສະບາຍ ສະບາຍ                                  ມ່ວນໃຈ ໂລດນະເຈົ້າ...!

ຈາກນັ້ນ ຄົນກໍເລີຍພາກັນມາເຂົ້າ                      ມາລຸມລາວມັດຜູກ

ເພາະທ້າວໄດ້ກ່າວ ດູຖູກ ເຂົາຈີ່ງທຳທຸກໃຫ້           ຫວັງຕາຍແທ້ ດັ່ງຈາ......ແທ້ນາ...!

 

 

* ພຣະມະຫາເຖຣະ ທ່ານກໍຫັນອ່ວາຍໜ້າ             ອອກປາກວ່າ ກັບຄົນໄປ

" ເຣື້ອງທີ່ວ່າ ສູນເສຍຫາຍ                              ໂທດຕາຍ ອັນໃດນັ້ນ

ຍ້ອນວ່າ ຄຳໄຂຕ້ານ                                     ທ້າວຫຍໍ້ຫຍັນ ອັນບໍ່ແມ່ນ

ຫາອັນອື່ນ ໃຊ້ທົດແທນ ກັບຄວາມຜິດ  ທ້າວເທື່ອນີ້   ບໍ່ມີແລ້ວ ອີກແມ່ນບໍ...?

 

* ເຖີງແນວໃດ ກໍຕ້ອງພໍ້                               ຖືກໂທດທີ່ກໍ່ ເຖີງປະຫານ

ນຶກວ່າ ທຳບຸນທານ                                     ຄິດອ່ານເອົາ ດູຖ້ອນ

ເຖີງບາບເວຣ ທີ່ມັນຮ້ອນ                              ເໝາະສົມກັນແລ້ວຫຼືບໍ ?

ຄັນຄົບດີ ມີພໍ ກັບຄວາມຜິດ ທ້າວທໍ່ນີ້                ບໍ່ຕິແລ້ວ ທີ່ຮັບກັມ...!

 

* ແຕ່ວ່າ ເໝືອນດັ່ງ ມອງເບີ່ງຂ້າມ                    ປະທາງຕ່ຳ ຕາມທາງສູງ

ເອົາແຕ່ຫລາຍ ແຮງຝູງ                                 ຢາກຂ້າຕາຍ ແຕ່ທາງນ້ອຍ

ແນມບໍ່ເຫັນທາງຄ້ອຍ                                  ງອຍແຕ່ໂນນ ຊ້ຳທາງຕ່ຳ

ອັນໃດ ຄວາມເປັນທັມ ຈາກຄຳເວົ້າ ພຽງເລັກນ້ອຍ   ກໍພອຍຮ້າຍ ເຮັດເຮັ່ງເກີນ...!?

 

* ລາວຜູ້ກ່າວ ເອີ່ຍເອີ້ນ                                ເຕີນບອກວ່າ ວິທີເຮັດ

ຢ່າຟ້າວ ຈັບຫົວເດັດ                                   ໃຫ້ຫລາບເຂັດ ແລະສູນສີ້ນ

ລາວເວົ້າຈິງ ຫລືຈາຫລີ້ນ                               ສີ່ງຍິນໄປ ນັ້ນແທ້ບໍ່ ?

ກໍຕ້ອງພິສູດ ໃຫ້ພົບພໍ້                                  ຄວາມຈິງຂໍ້ ໃຫ້ມໍ່ເຫັນ

 

* ບອກໃຫ້ລາວ ໄດ້ເນັ້ນ                               ອອກປາກເຜັ່ນ ຫົວລົມໄປ

ວ່າຈະຈິງ ຈັ່ງໃດ                                        ງ້ອງໄງ່ຊາຍ ທັງຫຼາຍໄດ້

ຈະພັດເອົາ ສຳເພົາຍ້າຍ                                 ຢ່າງສະບາຍ ໄດ້ແທ້ບໍ່ ?

ໃຫ້ລາວໄດ້ ເຮັດຈໍ້ໆ ເຈາະເບີ່ງລາວ ຕັ້ງແຕ່ກົກ ແຕ່ເຄົ້າ ສົມລາວເວົ້າ ຄັກແລ້ວບໍ ?

 

* ຄັນໃຫ້ດີ ກໍຕ້ອງສໍ້                                   ມໍ່ໆ ເອົາຄວາມຈິງ

ກ່ອນຜູກມັດຮັດຮິງ                                     ເຣື້ອງຈິງ ຢ່າເຂຂ້າມ

ໂທດຜິດໃຜ ໃຜຈະຫ້າມ                               ເໝາະສົມຕາມ ໃຜຈະວ່າ

ໃຊ້ແຕ່ສິດ ເອີ່ຍອອກໜ້າ ປະລະຄວາມ ຮອບຄອບ ເຖີງພຽງພ້ອມ ແຕ່ບາບກັມ ນັ້ນແລ້ວ...! "

 

 

* ເປັນອັນວ່າ ທ້າວໄດ້ຫວິດ ຄາດແຄ້ວ                 ຈາກແລວແຫ່ງ ເຂົາປະຫານ

ນາຍສຳເພົາ ໄດ້ພາກັນ                                   ກ່າວ " ຍອມ ຮັບຜິດແທ້

ເອົາແຕ່ ອາຣົມມາແກ້                                    ບໍ່ຫຼຽວແລ ໃຫ້ຄັກກ່ອນ

ທຳຕາມ ຫົວຄິດຮ້ອນ                                    ຍາມຮ້າຍ ຫາກເຮັດໄປ

 

* ໂດຍທີ່ວ່າບໍ່ໄດ້ ບອກໃຫ້                               ທ້າວເປົ່າກ່ອນ ດັ່ງລາວຈາ

ພວກຂ້າ ຂໍຂະມາ                                        ຫາກວ່າບາ ຈິງເປັນແທ້

ຈະໄດ້ ທຳການແກ້                                       ຂໍໃຫ້ແລ ດູຊ່ອຍ

ຂໍນິມົນ ໄປຫລ່ຳໄປຄອຍ ເບີ່ງນຳ ພວກຂະນ້ອຍ         ໄປງອຍຫາດ ສ່ອງເບີ່ງເຮືອ...!

 

* ຂໍໃຫ້ຄວາມເອື້ອເຟື້ອ                                  ເບີ່ງເຮືອຍາກກັນທັງຫຼາຍ

ຖືກເປົ່າຊັດພັດໄປ                                        ໄດ້ດັ່ງໃຈ ຫຼືໃດນັ້ນ

ຂໍເວົ້າໄປ ເຖີງຂັ້ນ                                         ພິທີການ ອີກເທື່ອນື່ງ

ນັດກັນ ເຊົ້າມື້ອື່ນ ພ້ອມກັນ ຢືນຢູ່ທີ່ຫັ້ນ                 ພາກັນຈ້ອງ ສ່ອງເບີ່ງບາ...

 

* ຜູ້ໃຫຍ່ນ້ອຍ ທຸກທົ່ວໜ້າ                              ທັງທາງໂລກ ແລະທາງທັມ

ນັບຕັ້ງແຕ່ ທ່ານຜູ້ນຳ                                      ພໍ່ພຣະຍາ ເມືອງບ້ານ

ທັງພຣະສົງ ອົງທ້ານ                                      ເປັນປະທານ ຫລິງຫລ່ຳ

ທ້າວຈະເຮັດ ທ້າວຈະທຳ ຄຳຈະຈິງ ຍີ່ງແທ້ບໍ້            ຕ້ອງໂຮມພໍ້ ບ່ອນຊິເຫັນ...! "

 

*...ມື້ນັ້ນ ທ້າວກໍເລີຍໄດ້ ຖືກຍົກເວັ້ນ                   ເຄາະເຂັນໂທດ ຢຸດຊົ່ວຄາວ

ເຂົາໄດ້ ພາກັນເອົາ                                        ຕ່າວຄືນ ທີ່ເຄີຍຢັ້ງ

ທ້າວກໍນອນ ເຊົາຈັ້ງ                                      ພັກຈິຕໃຈ ໄວ້ມື້ອື່ນ

ຄວາມອັດສະຈັນ ຈະເກີດຂື້ນ ລໍຟັງພື້ນ                  ແຜ່ນເພີ່ນຈາ....ເທາະນາ...!

 

* ຕື່ນຮຸ່ງເຊົ້າ ທ້າວກໍເດີນອ່ວາຍໜ້າ                      ລົງທາງທ່າ ຫາຊຸມເຮືອ

ມີຜູ້ຄົນ ມາກຫຼາຍເຫຼືອ                                   ເພື່ອຢາກເຫັນ ຂອງແທ້

ວ່າຈະຈິງ ຈັງແນ້                                          ຫຼືວ່າແສ ເວົ້າຊື່ໆ

ທັງເຄື່ອງຂາຍ ແລະເຄື່ອງຊື້                               ເຂົາຈະຮື້ ໃຫ້ແທ້ບໍ ?

 

 

* ຫຼືວ່າເຂົາຫາກຄິດ ຢາກເວົ້າຢອກສໍ້                      ເວົ້າມໍ່ໆ ລົມດາຍ

ຍາມເມື່ອ ເຮືອລົງໄປ                                       ພົ້ນພັຍ ຫວິດນັ້ນ

ເຂົາຈະ ພາກັນດັ້ນ                                          ອັນສຳຄັນ ໃຫ້ແທ້ບໍ່ ?

ຫຼືວ່າຈະມີເຣື້ອງສົນສີ່ງສໍ້                                    ລວງລໍ້ ອີກເຍື່ອງໃດ ?

 

* ຫຼືວ່າ ທ້າວຜູ້ອ້າຍ                                        ບໍ່ຮູ້ ຮ່າຍມົນລົມໄປ

ໄດ້ແຕ່ ຄວາມຈັງໄຮ                                        ໂລດວ່າໄປ ຕາມດື້

ເຂົາຈະພາກັນຮື້                                             ຄະດີກັນ ອັນໃດແດ່

ຈະອະພັຍ ໃຫ້ໂທດແທ້                                    ຫຼືຜັນແກ້ ໄດ້ຢູ່ບໍ ?

 

* ບັດນີ້ ຈະໄດ້ເລີ້ມ ຈາກຂໍ້                                 ພໍ້ບ່ອນມໍ່ ກະທຳຜິດ

ເມື່ອທ້າວ ຫັນຫວນຄິດ                                     ທີ່ເຊືອກຕິດ ມີໂທດ

ເບີ່ງຈັ່ງນື່ງ ສັງມາຄື ເຄືອງໂກດ                              ໂພດພາໂລ ວ່າຮ້າຍເຮັ່ງ

ຄືວ່າຄັດ ວ່າເຄັ່ງ ເຕັງເຕັກກັນ ກະດໍ້                         ພໍພຽງນ້ອຍ ກ່າວກໍຜິດ...

 

* ຖືຄວາມຮັ່ງ ມາເປັນຂີດ                                  ສິດຄວາມໃຫຍ່ ມາລະບາຍ

ເຮົາຈະ ທຳການຜາຍ                                        ເວດມົນ ໃຫ້ຄົນງໍ້

ໃຫ້ມັນສົມ ກັບຄົນສໍ້                                       ພໍໆກັນກັບເຂົາຍ່ຳ

ເຮົາຕ້ອງຫາແບບຕ່ຳໆ ມັນຈັ່ງພຽງເຄີ່ງກ້ຳ                   ການທຳແທ້ ແຫ່ງພວກເຂົາ...

 

* ຄິດແລ້ວ ທ້າວກໍກ້າວ                                    ກົ້ມສ່ອງຍໍຂາ

ໃຊ້ປ່ອງທາງ ອຸຈຈາຣະ                                      ຮະລົມ ຕົດຂື້ນ

ສຽງດົ່ງດັງ ສະເທືອນພື້ນ                                    ຈົນຜືນຊາຍ ກຸ້ມງ້ອງໄງ່

ເຮືອກໍໄປໄວ່ໆ ຕົກລົງໃສ່ແມ່ນ້ຳ                            ຫວິດຂ້າມ ຢ່າງປອດພັຍ...

 

* ຄົນທັງຫຼາຍ ເຂົາກໍໄດ້                                     ໂຮມ່ວນ ສະບາຍໃຈ

ພ້ອມກັນ ວາຈາໄຂ                                          ວ່າອັດສະຈັນລົ້ນ

ໃຜກໍ ພາກັນມາໝົ້ນ                                          ຂົນເອົາຂອງ ມາຊົດຊ່ອຍ

ມີທັງແຫວນ ໝູ່ສ້ອຍ                                        ເງີນຄຳຮ້ອຍ ກໍຍື່ນມາ

 

 

* ສົມກັບຄຳ ກ່າວຈາເອີ່ຍອ້າ                                     ອອກປາກວ່າ ສັນຍາໝາຍ

ມອບຢ່າງຈິງຈັງໃຈ                                               ໄດ້ເຄື່ອງຫຼາຍ ສະໜຸກແທ້

ບໍ່ມີດຳ ບໍ່ມີແຫລ້                                                 ໃຜກໍແລ ເປັນຜູ້ເດັ່ນ

ຈາກສະພາບ ທີ່ເຄີຍເຫັນ ທີ່ເຄີຍເປັນຕັ້ງແຕ່ກີ້                    ສັງກະລີນັ້ນ ບໍ່ແມ່ນໃດ໋...!

 

* ໄດ້ຮັບ ນາມມະຍົດໃໝ່ໃຫ້                                    ຈາກຜູ້ໃຫຍ່ ໃນນະຄອນ

ອະພິເສກ ຊັ້ນແຖມພອນ                                        ຢູ່ບ່ອນດີມີສຸກລ້ຳ

ຂື້ນເປັນ ແສນເມືອງຄ້ຳ                                           ຊື່ສຽງດັງ ກ້ອງໄປທົ່ວ

ເຣື້ອງຄວາມສໍ້ ບໍ່ໄດ້ຄວາ ຄວາມທຸກຈົນ ບໍ່ໄດ້ກົ້ວ                ສະບາຍແທ້ ຄັກອີ່ຫລີ...!

 

* ຈັ່ງວ່າ ເປັນຈັ່ງຊີ້                                                ນິທານ  ກ່າວໄຂມາ

ເຣື້ອງທ້າວ ທຸກຍາກ ອະນາຖາ                                    ເພີ່ນເລົ່າມາ ຂຽນໄວ້

ເຮັດເປັນມື ຈີ່ງວ່າມີພໍໄດ້                                          ສາຍຕະກຸລ ປ້ານ້າບ່າວ

ຄັນວ່າເຮັດ ບໍ່ມີທ່າກ້າວ                                           ນ້າສາວ ປ້າກະບໍ່ຫຼຽວ

 

* ຍາມທ້າວດີ ໃຜກໍກັບກໍ່ກ້ຽວ                                    ພີ່ນ້ອງກ່ຽວ ເຂົ້າມາຍອມ

ໃຜກໍມາດີດອມ                                                   ຈັ່ງແມ່ນຫອມ ແທ້ຫຼານຂ້ອຍ

ຄາວຈະຕາຍ ເຂົາກັບມ້ອຍ                                        ບໍ່ມີມອຍ ຈອບສ່ອງເບີ່ງ

ເປັນແຕ່ກີ້ ແຕ່ເຫີງ ສັຈຈະທັມ ເທິງຂໍ້ນີ້                           ດີແທ້ຈົ່ງຄິດເອົາ...!

 

* ບັດນີ້ ຈະໄດ້ສືບຕໍ່ເວົ້າ                                          ເຣື້ອງຄວາມເກົ່າ ມີມານານ

ນີ້ກໍເປັນນິທານ                                                     ກ່າວຂານ ສັມພັນຊີ້

ຈາກຊາຕຈົວເນນ ແຕ່ຄາວກີ້                                      ມີຜະຫຼາ ມານ້າວສົ່ງ

ໄດ້ຈາກບຸນ ອານິສົງ ໃສມົງໆ  ຮຸ່ງເຫຼື້ອມ                         ເຮືອໄຟເຄື້ອນ ລ່ອງຖວາຍ...

 

* ຈັ່ງວ່າ ກັບເກີດໄດ້                                              ເປັນຊາຕໃໝ່ ຕໍ່ມີມາ

ເປັນເຈົ້າທຸກຍາກອະນາຖາ                                         ຢູ່ວັດວາ ທີ່ເຊົາຍັ້ງ

ມີເວດມົນ ກົນສ້າງ                                                ສະຫວາງໃຈໄປຄືວ່າ

ອານິສົງເຂົ້າທ່າ ບໍ່ແມ່ນຫາເຣື້ອງເວົ້າ                              ຟັງເອົາຖ້ອນ ບ່ອນຕໍ່ໄປ....ແທ້ນາ...!

 

 

* ອະຕິເຕກາເລ ຍັງມີໃນກາລະ ຄັ້ງນື່ງໄດ້                          ອະດີຕກ່ອນກາຍມາ

ຕັ້ງແຕ່ຄັ້ງ ສາສນາ ພຣະ ມະຫາ ກັສສະປະ                         ທີ່ວັດວາທ່າເຊກ້ວາງ

ມີຍາຄຣູ ສອງຕົນສ້າງ                                               ກັບສາມະເນຣຢູ່ອົງນື່ງ

ສາມັຄຄີ ຮັກກັນດີ ຊາບຊື້ງ                                         ຄຶງຈັ້ງໃສ່ບ່ອນອີງ

 

* ບໍ່ໄດ້ຕົກຂາດສີີ້ນ                                                  ທົງສີລແຜ່ມິຕໄມຕຣີ

ຕາມຮີດຄອງປະເພນີ                                                ໄດ້ສ້າງດີ ກະທຳເລື້ອຍ

ບໍ່ເຄີຍໝາງຂັດເລື້ອງ                                                  ເຄືອງໃຈກັນຈັກເທື່ອ

ກົມກຽວກັນ ກໍ່ເກື້ອ                                                 ເໝືອນສາຍເຊື້ອ ພໍ່ແມ່ດຽວ

 

* ມີແນວໃດ ກໍບໍ່ໄດ້ກັບກອກກ້ຽວ                                  ຫຍຸ້ງເຣື້ອງກ່ຽວ ເຖິງຜິດກັນ

ເວົ້າກໍນົວ ຫົວກໍມັນ                                                  ຊື່ນບານສານສ້າງ

ບໍ່ໄດ້ໄປ ຄົນທ້າງ                                                      ຫົວຫາງ ຄົນລະບ່ອນ

ສາມອົງຄົງ ແກ່ນກ້ອນ                                               ອາທອນເລື້ອຍ ເອື່ອຍຕໍ່ມາ...

 

* ຍາມເມື່ອຝົນ ລົ້ນຟ້າ                                               ເພີ່ນກໍວ່າເປັນພັນສາ

ປະເພນີ ທີ່ມີມາ                                                      ໄຕ້ບູຊາ  ແຕ່ນານລ້ຳ

ເຮັດເຮືອໄຟ ໄຫຼຕາມນ້ຳ                                              ໃນຍາມ ບຸນເຂົ້າສຼາກ

ເຂົ້າປະດັບດິນ ກໍບໍ່ພາກ                                               ອອກພັນສານັ້ນເພີ່ນກໍໄຫຼ

 

* ບໍ່ວ່າ ເລາະລຽບຕ້າຍ                                               ຫຼືຢາຍຢູ່ ວັງນະທີ

ເພີ່ນຫາກເຮັດຈົບງາມດີ                                               ແບບວິທີ ເດີມດາແທ້

ຄົນກໍຫຼາຍ ໃຜກໍໄຫລ ມາແຫຍ້                                      ລົງເຮືອແພລອຍລ່ອງ

ຟັງສຽງກອງແລະຄ້ອງ .                                              ສຼອງຂື້ນສະໜັ່ນເນືອງ

 

* ເພື່ອບູຊາ ບ່ອນກ້ຳຝ່າຍເບື້ອງ                                     ເຕື້ອງຕໍ່ຄຸນຄວາມດີ

ຄຸນແມ່ສາຍນະທີ                                                    ສີ່ງທີ່ດີ ເດີມເຄົ້າ

ຕັ້ງແຕ່ດົນນານ ຝູງຄົນເຖົ້າ                                          ເອົາກັນມາ ບໍ່ໄດ້ຂາດ

ທຸກອາວາດ ວັດວາໃຫຍ່ກ້ວາງ                                      ປວງໂຍມນັ້ນ ກໍຮ່ວມກັນ

 

 

* ຈັ່ງວ່າ ຫັນມາຈາບ່ອນບັ້ນ                                       ສາມອົງທ່ານ ເຮັດເຮືອໄຟ

ແສນມ່ວນຊື່ນສຸດໃຈ                                              ຈະໄດ້ບຸນ ຈິງແທ້

ບໍ່ວ່າປີງ ປຶນແຂ້                                                    ກະແສໄຫຼ ຮ້າຍກໍຊ່າງ

ຂໍແຕ່ວ່າ ໄດ້ເຮັດ ໄດ້ສ້າງ                                          ເຮືອໄຟໄຕ້ໃຫຍ່ກໍພໍ

 

* ສ່ວນວ່າຈົວ ພັດຄິດວ່າ ຢາກຢອກລໍ້                           ອໍ້ແອ້ທ່ານເພີ່ນຄູບາ

ຊອກແຕ່ຫາແນວຄາ                                              ກະວ່າດືງມັດເຮືອໄວ້

ບໍ່ໃຫ້ ມັນໄຫລຍ້າຍ                                               ໄປຕາມໃຈຍາມໄວສັ່ງ

ເຮັດໃຫ້ມັນຢູ່ຄ້າງ                                                 ວັງນ້ຳ ບໍ່ໃຫ້ໄປ

 

* ຄືນນັ້ນ ຫລັງຈາກໄດ້ຈູດໄຕ້                                   ເຮືອໄຟໃຫຍ່ຢູ່ໃນວັງ

ເຖີງບ່ອນເອົ່າຈິງຈັງ                                               ຄຳສັ່ງໄຫຼ ໄປແລ້ວ

ສອງພຣະສົງ ອົງແກ້ວ                                            ບອກຕາມແລວ ວ່າໃຫ້ປ່ອຍ

ບອກເຈົ້າເນນ ໜຸ່ມນ້ອຍ                                         ຈົ່ງຟັງຖ້ອຍ ຮີບປ່ອຍໄປ

 

* ບອກວ່າ ຍາມຄັກໄດ້                                           ຈົ່ງຮີບປ່ອຍ ເຮືອໄປ

ເພາະວ່າໄຟ ງາມຫຼາຍ                                              ຮີບປ່ອຍໄປ ໄວທ້ອນ

ໃຫ້ມັນສີ ແສງສະທ້ອນ                                           ແສນສະອອນ ງາມເດັ່ນ

ໃຫ້ພວກໂຍມຕື່ນເຕັ້ນ                                            ເຫັນແລ້ວ ມ່ວນກະໃຈ

 

* ສອງພຣະສົງ ບອກໃຫ້                                         ເນນນ້ອຍ ປ່ອຍເຮືອໄຟໄປ

ເນນກໍ ວາຈາໄຂ                                                   ວ່າປ່ອຍໄປແລ້ວ ເດຂະນ້ອຍ

ຕອບສຽງຫວານຕານອ້ອຍ                                        ກ່າວສຳອອຍ ຍາຄຣູທ່ານ

ຄິດຢາກມ່ວນສຸກສັນ ຈີ່ງຕົວະໄປຈັ່ງຊັ້ນ                          ເຮືອໄຟນັ້ນ ຢູ່ທີ່ເດີມ

 

* ລໍໄປດົນ ກໍບໍ່ເລີ້ມ                                              ຢູ່ເດີມເກົ່າ ດັ່ງຫົວທີ

ຍັງຢູ່ຈົບງາມດີ                                                     ບໍ່ໄດ້ໜີ ຈັກດີ້

ຈົວເອີຍຈົວ ນໍນີ້                                                   ເຮັດດີໆ ດີແນ່

ສັງມາ ຕົວະຄັກແທ້ ດຶງມັນແຫຍ້                                 ໄວ້ເຮັດຫຍັງ... !?

 

 

* ສັງມາວ່າ ເປັນຈັ່ງຊັ້ນ                                             ຫານຕົວະຢອກຮອດຄູບາ

ເປັນຕະຫຼົກ ເຮຮາ                                                  ຄູ່ສູ່ອັນໄປໝົດກ້ຽງ

ໃຫ້ມັນຜັດ ໂຖນງ້ຽງ                                               ໃສມຽງໆ ຈັກພັນໜ່ວຍ

ບາບຂອງມັນ ຈັ່ງຊິຮ້ວຍ                                            ເມືອໜ້າ ຈັ່ງຊິດີ...!

 

* ເພີ່ນກໍເວົ້າ ພໍສ່ຳນີ້                                                ຍີ້ມຢູ່ ຫົວສະບາຍ

ເນນກໍໄຫຼ ເຮືອໄຟ                                                  ປ່ອຍໄປຕາມນ້ຳ

ໄຮ້ດຽງສາ ອັນໃດນັ້ນ                                              ຕົວະເພີ່ນຖາມ ບອກບໍ່ຊື່

ເພາະນິດສັຍ ຂີ້ດື້                                                   ເລີຍມີມື້  ໄດ້ຮັບກັມ... ແທ້ນາ...!

 

* ຊາຕຕໍ່ມາ ຈີ່ງວ່າຊ້ຳ                                              ໄດ້ກັບເກີດ ເປັນຊາຍທຸກ

ກ່ອນຈະເຖີງ ຄວາມສຸກ                                            ກໍທຸກຈົນ ຮົນໄຫ້

ເພາະວ່າ ເຖີງຄາວຈະໄຕ້                                           ໄຫຼເຮືອໄຟ ພັດຕົວະເພີ່ນ

ຍາມຍາຄຣູ ກ່າວຮຽກເອີ້ນ                                         ພັດເພີນຫຼີ້ນມັດແຕ່ເຮືອ

 

* ຈີ່ງວ່າເລີຍ ໄດ້ທຸກບາບເກື້ອ                                     ເຂົາຈັບໃສ່ ຄາມັດ

ເກືອບວ່າເຂົາ ໄປຊັດ                                               ຍັດລົງ ທະເລກ້ວາງ

ຍ້ອນວ່າ ອານິສົງມາຊ້ວານ                                         ສ້າງເຮືອໄຟ ນ້າວສົ່ງ

ຈີ່ງວ່າໃສມົງໆ ຈີ່ງດົ່ງໆໄດ້                                          ລົມອ້າຍ ເປົ່າສະບາຍ

 

* ເພາະວ່າບຸນແຮງ ຈີ່ງວ່າຍ້າຍ                                     ເຮືອໃຫຍ່ ສຳເພົາປິວ

ພຽງແຕ່ປາຍລົມຜິວ                                                ກໍໄງ່ປິວລົງນ້ຳ

ອານິສົງບຸນມາຄ້ຳ                                                   ມານຳຫຼາຍບໍ່ແມ່ນງ່າຍ

ເກາະກ່ຽວມາ ຊ້າຍລ້າຍ                                            ບໍ່ມາຍມ້າງ ຫ່າງກັນ

 

* ຈາກຊາຕຫລັງ ປາງກ່ອນນັ້ນ                                     ສອງອົງທ່ານ ຄຣູອາຈາຣ

ອົງນື່ງ ກັບມາຫັນ                                                    ເປັນທ່ານ ປຸໂລຫິຕນັ້ນ

ແລະອົງສອງມາໝາຍໝັ້ນ                                           ລ້ຽງທ້າວມາ ພາທ້າວໃຫຍ່

ເປັນຜູ້ ຕິດຢູ່ ໃກ້ໆ                                                  ກັບທ້າວ ທີ່ວັດວາ

 

 

* ອານິສົງ ຍີ່ງໃຫຍ່ແກ່ກ້າ                                            ບໍ່ມີວ່າ ຊິຫລຸດຖອຍ

ລົມພັດ ເຢັນວອຍໆ                                                  ຄ່ອຍສະບາຍ ໄປໜ້າ

ອຸບປະສັກຂັດຂວາງອ້າ                                               ບໍ່ມີຄາຈັກສະໜ່ອຍ

ບໍ່ມີລົງລຸ່ມຄ້ອຍ                                                      ຖອຍກ້າວ ຕ່າວຫລຸບ ທ່ານເອີຍ !

 

* ອັນນີ້ ທີ່ແມ່ນຄຳ ພຣະ ສາສດາ ທີ່ເພີ່ນຈາເອີ່ຍເອີ້ຍ               ອອກປາກເອີ່ຍ ຄວາມເປັນມາ

ອົງພຸດໂທ ພຣະສັມມາ                                               ຢູ່ວັດວາຄາວນັ້ນ

ເຊຕະວັນທີ່ເນົາຍັ້ງ                                                    ສາວັຕຖີ ເມືອງດີໃຫຍ່

ອະນາຖາບິນດິກະ ມະຫາເສຕຖີ  ກໍ່ສ້າງໄວ້                          ອາຣາມໃຫ້ ຮຸ່ງຕໍ່ມາ

 

* ອານິສົງຍີ່ງໃຫຍ່ແກ່ກ້າ                                            ຄຸນຄ່າ ກໍມີຫລາຍ

ດັ່ງທີ່ບັນຣະຍາຍໄຂ                                                  ຕໍ່ໄຕ່ມາ ກໍນານແລ້ວ

ຈົນສົດໃສ ເໝືອນແກ້ວ                                             ແວວວາວງາມເດັ່ນ

ຄຸນນະພາບ ທີ່ເຫັນໆ ເປັນດັ່ງຊາຍກ້ຳພ້າ                            ປັນຍາທຽບ ຄິດເບີ່ງເອົາ....

 

* ເພາະວ່າເຮົາ ຢູ່ໃນຍຸກໃໃຫຍ່ກ້າວ                                ເວົ້າແຕ່ໃໝ່ ໄວຂະຫຍາຍ

ແຕ່ສີ່ງດີມີຫລວງຫລາຍ                                             ເກົ່າກາຍ ມານັ້ນ

ອາດວ່າມີ ແນວຂວາງຂັ້ນ                                           ໃຫ້ໄກກັນ ຜັນໜ່າຍ

ບາງທີເຫັນແຕ່ ສີ່ງມໍ່ໃກ້                                              ແຕ່ໄກນັ້ນພັດຫຼົ່ນລືມ

 

* ຢ່າງນ້ອຍ ເຮົາກໍໄດ້ ມີໃຈຮັກ ປາບປື້ມ                            ບໍ່ລືມຊາຕ ພາສາ

ຕັ້ງແຕ່ເດີມໃດມາ                                                     ບົ່ມວ່າຈາ ບອກດີໄວ້

ເພີ່ນໄດ້ ບັນຣະຍາຍໃຫ້                                              ໄຫຼເຮືອໄຟ ສົມທຽບເບີ່ງ

ໃຫ້ມັນໃສ ເລິກເຊີ່ງ ໃຫ້ມັນເຖີງທີ່ແທ້                               ບຸນແກ້ ຊ່ອຍໄປ...

 

* ໂຍ ປຸກຄະໂລ ອັນວ່າ ປຸກຄະລະ  ຜູ້ໃດໄດ້                       ເອົາໄມ້ໄຜ່ ມາເປັນເຮືອ

ເອົາກາບກ້ວຍ ມາຈູນເຈືອ                                           ຊອກເຊື້ອໄຟມາໄຕ້

ເປັນຂີ້ຊີ ນ້ຳມັນໄມ້                                                   ຫຼືທຽນໄຂ ຂີ້ເຜີ້ງອ່ອນ

ຕັດເປັນປ່ຽງ ເປັນທ່ອນ ກ້ອນໃຫຍ່ໆ ນ້ອຍໆ                       ແລ້ວມາຫ້ອຍຮ່ວມກັນ

 

 

* ກັບພວກໝູ່ເພື້ອນບ້ານ                                             ລູກຫຼານ ພຣະຈົວເນນ

ສາມັຄຄີດີເຫັນ                                                        ເດັ່ນສີ ຈະແຈ້ງ

ກໍຈະ ສົມຫວັງແມ້ງ                                                  ແຮງບຸນ ໜຸນສົ່ງ

ຈະສົດໃສ ຍົ່ງໆ ຂື້ນບໍ່ລົງຍ້ອນໄຕ້                                   ເຮືອໄຟໄໝ້ ກ່າວບູຊາ

 

* ອານິສົງຍີ່ງໃຫຍ່ແກ່ກ້າ                                             ນຳພາຮອດ 60 ກັປ

ຄັນລະນາ ມາຄັກ                                                     ບອກປະຈັກ ຈະແຈ້ງ

ຈະໄດ້ ສົມຫວັງແມ້ງ                                                 ຮຸ່ງເຮືອງແສງ ດັ່ງທີ່ວ່າ

ເປັນດັ່ງທ້າວກ້ຳພ້າ                                                    ຜະຫຼາໄດ້ ເດັ່ນດີ

 

* ຈັ່ງວ່າ ມາຮອດນີ້                                                  ເຫັນທີ່ວ່າຂໍລາລົງ

ຄຳສາສະດາ ເຄີຍປົງ                                                 ເທດສົ່ງມາ ພໍຟັງຮູ້

ເປັນບຸນ ຍໍແຍງຍູ້                                                    ຊູຫຼາຍຄົນ ໃຫ້ພົ້ນທີ່

ເຖີງພຣະ ໂສດາກໍມີ                                                 ທີ່ເພີ່ນເທດໃນຄັ້ງນັ້ນ

ຂໍຂານແລ້ວ ແມ່ນຕ່າວລາ......                                     ແທ້ນາ....! ສາທຸ...!

 

                                               ເອວັງ  ນິຕຖິຕັງ !